استفاده عجیب از دستگاه دارویاب برای کشف حیات بیگانه! - وبلاگ معمای ویژه

به گزارش وبلاگ معمای ویژه، یک گروه پژوهشی به سرپرستی دانشگاه مریلند (University of Maryland)، دستگاهی ابداع کرده اند که با بودجه ناسا تامین شده است. این دستگاه، یک نسخه کوچک شده از دستگاه کشف دارو با وزن 400 پوند است که در آزمایشگاه ها استفاده می شود و می توان آن را به راحتی در محموله های ماموریت های فضایی قرار داد و نگهداری کرد.

شاید یک لیزر دستی بتواند با تجزیه و تحلیل شیمی مواد کوچک سیاره ای، به یافتن موجودات فضایی در مریخ یا قمر مشتری موسوم به اروپا کمک کند.

به نقل از دیلی میل، یک گروه پژوهشی به سرپرستی دانشگاه مریلند (University of Maryland)، دستگاهی ابداع کرده اند که با بودجه ناسا تامین شده است. این دستگاه، یک نسخه کوچک شده از دستگاه کشف دارو با وزن 400 پوند است که در آزمایشگاه ها استفاده می شود و می توان آن را به راحتی در محموله های ماموریت های فضایی قرار داد و نگهداری کرد.

این دستگاه که تنها 17 پوند وزن دارد، از لیزر فرابنفش ضربان دار برای جدا کردن ذرات کوچک از مواد سیاره ای استفاده می کند که از طریق یک تحلیلگر موسوم به اوربیتراپ (Orbitrap)، در جستجوی ترکیبات آلی تجزیه و تحلیل می شوند. این نوآوری، کمتر تهاجمی است، احتمال آلودگی یا آسیب رساندن به نمونه را کمتر می کند و شاید طی چند سال آینده بتوان آن را به فضا پرتاب کرد.

پروفسور ریکاردو آروالو (Ricardo Arevalo)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: اوربیتراپ در ابتدا برای استفاده تجاری ساخته شد. شما می توانید آن را در آزمایشگاه های صنایع دارویی، پزشکی و پروتئومیک پیدا کنید. وزن آن در آزمایشگاه خودم کمتر از 400 پوند است. هشت سال طول کشید تا نمونه ای را بسازیم که بتواند به طور موثر در فضا مورد استفاده قرار بگیرد. این دستگاه، بسیار کوچک تر و کم مصرف تر از دستگاه های کنونی است، اما هنوز هم می تواند به علوم پیشرفته کمک کند.

در دستگاه نو این گروه پژوهشی، اوربیتراپ با طیف سنجی جرمی دفع لیزر (LDMS) جفت می شود و می توان آن را مستقیما روی نمونه اعمال کرد. آروالو گفت که این دستگاه دارای مزایای مشابه با مدل های پیشین خود است، اما برای اکتشاف فضایی و تجزیه و تحلیل مواد سیاره ای در محل می تواند کارآمد باشد. تجزیه و تحلیل یک سطح یا ماده سیاره ای، نفوذ بسیار کمتری دارد و احتمال آلودگی یا آسیب را نسبت به روش های کنونی شناسایی ترکیبات ناشناخته، کاهش می دهد.

آروالو ادامه داد: خوبی منبع لیزر این است که هر چیز قابل یونیزه کردن می تواند برای آن قابل تجزیه و تحلیل کردن باشد. اگر پرتو لیزر خود را به یک نمونه یخ شلیک کنیم، احتمالا می توانیم ترکیب یخ را تشخیص دهیم و نشانه های زیستی را در آن ببینیم. این دستگاه دارای وضوح جرم و دقت بالایی است که هر ساختار مولکولی یا شیمیایی موجود در نمونه را بسیار قابل شناسایی می کند.

همچنین، این لیزر امکان دسترسی به ترکیبات بزرگ تر و پیچیده تری را برای پژوهشگران فراهم می کند که احتمالا با بیولوژی مرتبط هستند. به عنوان مثال، ترکیبات آلی کوچک تر مانند آمینواسیدها، نشانه های مبهم تری از شکل های حیات هستند.

آروالو گفت: آمینو اسید ها می توانند به صورت غیرزیستی تولید شوند و این بدان معناست که لزوما اثبات حیات نیستند. شهاب سنگ ها که بسکمک از آن ها مملو از آمینو اسید ها هستند، می توانند به سطح سیاره برخورد کنند و مواد آلی غیر زنده را به سطح زمین برسانند. اکنون می دانیم که مولکول های بزرگ تر و پیچیده تری مانند پروتئین ها، به احتمال زیاد از طریق سیستم های زنده ایجاد شده اند یا با آن ها مرتبط هستند. لیزر به ما امکان می دهد تا مواد آلی بزرگتر و پیچیده تری را مطالعه کنیم که می توانند نشانه های زیستی با وفاداری بالاتر را نسبت به ترکیبات کوچکتر و ساده تر منعکس کنند.

این مینی اوربیتراپ، اطلاعات و انعطاف پذیری مورد نیاز را برای سرمایه گذاری های آینده در منظومه شمسی بیرونی ارائه می دهد. آروالو و همکارانش امیدوارند که بتوانند این دستگاه را به فضا بفرستند و آن را طی چند سال آینده در یکی از سیارات مورد نظر مستقر کنند.

آروالو گفت: من این نمونه اولیه را به عنوان یک مسیریاب برای سایر دستگاه های مبتنی بر طیف سنجی جرمی دفع لیزر و اوربیتراپ در آینده می بینم. مینی اوربیتراپ ما این پتانسیل را دارد که روش کنونی مطالعه ما در مورد ژئوشیمی یا اخترزیست شناسی سطح سیاره را به اندازه قابل توجهی ارتقا دهد.

منبع: ایسنا