علیفر: حاضرم سرمربی تیم ملی بشوم! - وبلاگ معمای ویژه

به گزارش وبلاگ معمای ویژه، ممنوع الکاری علیرضا علیفر از گزارشگری رفع شد اما او به مربیگری تیم های بزرگ از جمله تیم ملی فوتبال ایران فکر می کند.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ معمای ویژه، هر سؤالی را که نخواستم پاسخ بدهم می گویم بعدی؛ این پیش شرط اصلی علیرضا علیفر برای شروع یک گفت وگوی بی تعارف بود اما هیچ پرسشی را بدون جواب نگذاشت و برای هر سؤال کوتاه، پاسخی مبسوط داشت. او که به دلیل داشتن سابقه نظامی و درجه سرهنگی با نام سرهنگ علیفر شهرت دارد، همین قدر گزارشگر غیر قابل پیش بینی و متفاوتی است؛ با تن صدایی که گاهی خواب را از سر مخاطب می پراند و جمله هایی که بعضا نزد مخاطبان تلویزیونی به حدی نامتعارف جلوه می کند که به سوژه داغی برای دابسمش سازها و جولان آنها در شبکه های اجتماعی بدل می گردد. سرهنگ علیفر کسی است که دوران نوجوانی اش به حضور در کلاس های خبرنگاری و قلم زدن در مطبوعات ورزشی گذشت. در جوانی به دانشکده افسری شهربانی رفت و پلیس راهنمایی و رانندگی شد. به میانسالی که رسید مدرک درجه یک مربیگری گرفت و مربی فوتبال شد و چند سال بعد به صداوسیما رفت و به عنوان یکی از گزارشگران جنجالی فوتبال نامش بر سر زبان ها افتاد. سرهنگ علیفر از 25 سال قبل تاکنون در مقام گزارشگر فوتبال در متن بسیاری از حاشیه های گاه و بی گاه فوتبال ایران بوده و حتی کارش به جدال کلامی و بگومگو با سوپراستارهای فوتبال ایران هم کشیده اما کمتر پیش آمده که به واسطه گزارش های ماندگار در کانون توجه قرار بگیرد و ستایش گردد. جمله های معروفی که در نکوهش استفاده از دفاع خطی بیان می کند گاهی از حوصله مخاطب خارج است اما همچنان با تحلیل های فنی و انتقاد از مربیان بزرگ جهان روی آنتن زنده تلویزیون همه را شگفت زده می کند و خودش را در حد سرمربیگری تیم ملی هم می داند. علیرضا علیفر از نزدیک دوست داشتنی تر است.

چه خبر آقای علیفر؟ دوران ممنوع الکاری را چگونه گذراندید؟

2 هفته بازی گزارش نکردم و جزئیات ماجرایی را که منجر به محرومیتم شد، همه می دانند. این اشتباه آماری در اعلام فهرست بازیکنان تیم لوانته بود که در یک سایت معتبر و غیررقابل ویرایش مثل اسکای اسپرت منتشر شد. این اشتباه از سوی افرادی بوده که در این رسانه کار می کردند.

اما هر گزارشگر دیگری جای شما بود با دیدن نام جلال حسینی در فهرست تیم لوانته به اصل ماجرا شک می کرد.

من به انگلیسی در اینترنت سرچ کردم رئال مادریدر- لوانته، لاین آپ. وقتی لاین آپ یا همان فهرست بازیکنان دو تیم آمد، نام بازیکن شماره 17لوانته، جلال حسینی بود. خب، در نگاه اول شک کردم اما تا وقتی پنجره جابجایی باز است هر بازیکنی می تواند به تیم دیگری برود.

تصور شما این بود که سیدجلال حسینی در 38سالگی، یک شبه از پرسپولیس به لوانته منتقل شده است؟

لاین آپ بازی ها در سایت اسکای اسپرت که قابل ویرایش نیست اما بر فرض محال اگر نام جلال حسینی با مثلا جیمز براند عوض شده باشد، وقتی روی نام جلال حسینی تاچ کنید معینات همان جیمز براند را به شما می دهد. من هم وقتی به ماجرا مشکوک شدم روی نام سیدجلال تاچ کردم و عکس او با پیراهن سفید تیم ملی ایران و تاریخ دقیق تولدش آمد و در فاصله چند دقیقه به بازی فرصتی هم نبود که در این مورد از کسی پرس وجو کنم. همان موقع بود که شک من به یقین تبدیل شد.

پس معتقدید سایت اسکای اسپرت اشتباه کرده و شما اشتباهی مرتکب نشده اید؟

صد درصد همینطور است. بعد هم در جریان گزارش بازی تصحیح کردم و گفتم ببخشید نام بازیکن شماره 17وکچویچ است و سیدجلال حسینی در بازی نیست. این اشتباهی نیست که بخواهند از آن جنجال درست کنند. می خواهم بگویم این جور مواقع همه ابن الوقت می شوند.

به مدیران تلویزیون و افکار عمومی حق بدهید که از کنار چنین اشتباه عجیبی به سادگی عبور نکنند.

من 25 سال است فوتبال گزارش می کنم و قدیمی ترین گزارشگر تلویزیون هستم. روی آنتن و تحت هیچ شرایطی با کسی تعارف ندارم. بر خلاف برخی ها، نه با بازیکن داخلی نه با بازیکن خارجی و مربی و مدیرعامل خرده حساب و آشنایی و رفاقتی ندارم. بازیکنی که خوب بازی کند، می گویم خوب است، بازیکنی هم که ضعیف بازی می کند، می گویم ضعیف است. از مربی ای که تیمش را از کنار زمین خوب کوچ می کند تعریف می کنم اما مربی هایی داریم که 90 دقیقه کنار زمین فریاد می زنند و اعصاب بازیکن را خرد می کنند. کاری نداریم که از نظر فنی بکن باوئر، آنچلوتی و مورینیو را قبول دارم یا نه اما آنها مربیان معروفی هستند که آرام روی نیمکت می نشینند و کارشان را در تمرین انجام می دهند. مربی ای که مدام در کنار زمین فریاد می زند چیزی از فوتبال نمی داند. من همه این مسائل را در گزارش هایم منعکس می کنم.

اولین بار است که محرومیت شما به طور رسمی اعلام می گردد؟

بله. بارها پیش آمده که بعد از گزارش بازی های داخلی و خارجی 2 یا 3 هفته هم محروم شده ام اما هیچ وقت به رسانه ها اعلام نمی کردند. من بیش از 30بار محروم شده ام اما هر بار می گفتند به خاطر فلان اشتباه 2 هفته گزارش نکن و هیچ وقت رسانه ای نشد. در عین حال معتقدم هر مدیری این حق را دارد که پرسنل تحت امرش را تشویق یا تنبیه کند.

البته چنین اشتباهی مسبوق به سابقه است و احتمالا تکرار ماجرای مشابه امیر دولاب باعث شده این بار محرومیت شما را علنی کنند.

در ماجرای امیر دولاب مقصر بودم اما قضیه جلال حسینی و لوانته فرق می کند. یکی از همکاران من در یکی از بازی ها، نام دروازه بان تیم ملی ایران را تا دقیقه 30 اشتباه گفت اما اشتباه من یک اشتباه آماری بود.

بعد از محرومیت گفتید که مثل مزدک میرزایی کشور را ترک خواهید کرد. برای این کار قدمی برداشته اید؟

پیشنهادهایی داشتم اما با دستور مدیران صداوسیما قضیه منتفی شد.

شما بیش از هر گزارشگر دیگری مورد توجه کاربران شبکه اجتماعی قرار می گیرید. دابسمش های زیادی هم با صدای شما ساخته شد و حتی برای جملات قصار شما صفحاتی ساخته اند. چرا سرهنگ علیفر، سوژه داغی برای کاربران شبکه های اجتماعی است؟

اولا فضای مجازی مثل سال های قبل برای مردم جذاب نیست و دابسمش هم تاریخ مصرفش تمام شده است. مسئله دوم این است که از نظر صراحت لهجه با همه گزارشگران تلویزیون فرق دارم. من هر آن چه ببینم را گزارش می کنم نه آن چه به صلاح باشد و فکر می کنم به همین دلیل در فضای مجازی بیش از حد مورد توجه قرار می گیرم.

اما دلیل اصلی ساخت دابسمش ها صراحت لهجه شما نیست و تلفظ برخی واژه ها یا بیان برخی جملات شما معمولا در فضای مجازی سوژه می گردد.

کسی که دابسمش می سازد و مسابقات فوتبال را با گزارشگر فارسی می بیند، دنبال چیزی می گردد تا آن را دستمایه قرار بدهد. اگر من هم مثل یک گزارشگر رادیویی فوتبال را ساده گزارش کنم دیگر سوژه ای پیدا نمی کنند.

با این تعارف خودتان را یک گزارشگر متفاوت می دانید؟

تردید نکنید که متفاوت ترین گزارشگر فوتبال این مملکتم. چیزهایی را که من در گزارش هایم می گویم، کسی جرأت بیان کردنش را ندارد. دابسمش سازها حتما سراغ بقیه هم می روند اما چیزی پیدا نمی کنند. دیگران با احتیاط کامل و با مصلحت اندیشی فقط می گویند فلان بازیکن توپ را پاس داد به فلان بازیکن و جرأت نمی کنند از آنچلوتی، گواردیولا و مورینیو ایراد بگیرند. من اگر ایراد می گیرم برای این است که صلاحیتش را دارم. من مربی درجه یک فوتبال هستم و کسی نمی تواند بگوید چرا از فلان مربی ایراد گرفتی. معمولا هم با استدلال ایراد می گیرم.

با چه استدلالی 25 سال است با دفاع خطی مشکل دارید و روی تشکیل دفاع سه نفره اصرار می کنید؟

من اصرار نمی کنم. شما فکر می کنید اگر آقای گواردیولا با من ارتباط داشته باشد و به او بگویم دفاع خطی انتخاب نکن و پوشش و عمق را مورد توجه قرار بده گوش می کند؟ من نمی خواهم نظر مربی خارجی را عوض کنم بلکه اصرار می کنم که مربی ایرانی ببیند و بشنود. بعد هم فوتبال مثل هر کار دیگری اصول دفاعی و هجومی دارد و تئوریسین های بزرگ فوتبال این اصول را تدوین کرده اند. در اصول دفاعی، عمق و پوشش مهم ترین اصل است برای این که اگر بازیکنانی مثل مارادونا و مسی به عمق می زنند پشتشان خالی نماند و بازیکن حریف با دروازه بان تک به تک نگردد.

چرا فوتبال را معمولی گزارش نمی کنید تا این همه دچار دردسر نشوید؟

بستگی دارد شما واژه معمولی را چگونه تعریف کنید. القای هیجان به مخاطب تلویزیونی برعهده گزارشگر است. گزارشگر نباید اشتباه کند، باید اطلاعات کامل و جامعی داشته باشد و هنگامی که توپ در میانه میدان در جریان است آرام تر گزارش کند و در همه این موارد حق با مخاطب است اما مخاطب نمی تواند معین کند که گزارشگر هیجان مقابل دروازه ها را چگونه گزارش کند.

شما معمولا فوتبال های آخر شب و بامدادی را گزارش می کنید. فکر نمی کنید همین مخاطبان تلویزیونی در لحظه ای که شما با صدای بلند می گویید توووی دروازه از خواب بیدار شوند؟

اگر قرار باشد هیجان مقابل دروازه گزارش نگردد پس گزارشگر برای چه بازی را گزارش می کند؟ اگر مدرس گزارشگری باشید آیا به شاگردانت می گویید که لحظه گزارش به ثمر رسیدن گل به موقعیت مکانی و زمانی توجه کنید؟ گزارش فوتبال در یک سوم دفاعی هیجان می خواهد، در مقابل دروازه ها بیشتر می گردد و هنگام به ثمر رسیدن گل به اوج می رسد. ضمن این که تلویزیون، کنترل دارد و اگر کسی از صدای علیفر خوش اش نمی آید صدای تلویزیونش را کم کند. اصلا اگر یک فضا در خانه است، باید بدون صدای گزارشگر فوتبال ببینید.

مردم درباره هیجانی که هنگام به ثمر رسیدن گل به مخاطب می دهید چه نظری دارند؟

ماجرایتوووی دروازه را چند سالی می گردد که در گزارش هایم به کار می برم. وقتی مردم مرا در خیابان می بینند از راه دور دستی تکان می دهند و به جای این که بگویند آقای علیفر می گویند سلام توووی دروازه! خب معلوم است که مردم هم دوست دارند. البته اینها ملاک تصمیم گیری نیست؛ همانطور که اگر مردم بگویند هنگام به ثمر رسیدن گل به گزارشت هیجان نده از آنها نمی پذیرم چون هر کاری الفبایی دارد.

یکی دیگر از انتقادهایی که به نوع گزارش های شما وارد می گردد این است که از واژه های تکراری مثل فوتبال قابل پیش بینی نیست استفاده می کنید یا این که در ادامه یک جمله می گوییدو بقیه ماجرا. فکر نمی کنید بعد از 25سال باید کمی تغییر رویه بدهید؟

اولا ما چیزی داریم به نام تکیه کلام که ممکن است تا ابد عوض نگردد مگر این که بار منفی تربیتی و فرهنگی داشته باشد. تکیه کلام، کلید شناخت آدم ها در تلویزیون است. ثانیا فوتبال 90 دقیقه است و فرق دارد با کشتی که در 6دقیقه گزارش می گردد. من در هفته 2بازی گزارش می کنم و شما انتظار دارید ماهی 8بازی گزارش کنم و واژه تکراری هم نگویم؟ جمله فوتبال قابل پیش بینی نیست هم یک یادآوری برای بیننده است.

این جمله در هر بازی باید به مخاطب یادآوری گردد؟

بله. وقتی تیم محبوب شما 2 بر صفر عقب می افتد گفتن این جمله برای دادن امیدواری است. من به آن بیننده ای که تیم محبوبش باخته، می گویم فوتبال قابل پیش بینی نیست اما در ادامه دیگر نمی گویم بیننده ای که طرفدار این تیم هستی ناامید نباش و ممکن است نتیجه3 بر صفر هم تغییر کند.

شما دستی هم در کار مربیگری دارید. مربی چه تیم هایی بوده اید؟

من مدرک درجه یک مربیگری فدراسیون فوتبال را دارم و قبل از این که مربی دارایی و انتظام و سرمربی جوانان دارایی و امید انتظام و شیشه و گاز شوم، مدرک مربیگری ام را گرفتم. اول مدرک درجه 3 مربیگری را گرفتم، بعد از 2سال مدرک درجه 2 و در نهایت مدرک درجه یک را گرفتم. مجید جلالی و منصور ابراهیم زاده در هر سه دوره با من همدوره بودند.

در عالم مربیگری، خودتان را در چه سطحی می دانید؟

این را دیگران باید بگویند.

دیگران کارنامه ای از شما سراغ ندارند. این توانایی را دارید که مربیگری یک تیم لیگ رجحان را بر عهده بگیرید؟

اگر مسئولیت تیم ملی را هم بدهند بر عهده می گیرم با تضمین موفقیت.

موفقیت تیم ملی یعنی قهرمانی در جام ملت های آسیا. یعنی شما می توانید کاری را که کی روش نتوانست انجام بدهد به پایان برسانید؟

من صرفا کسب جام را برای یک تیم موفقیت نمی دانم. فوتبال زیبا و با هدف بازی کردن هم موفقیت است. اگر در فوتبال ایران مربیگری کنم، نقص های ابتدایی که در تیم های لیگ رجحان و لیگ یکی وجود دارد را در تیم من نمی بینید.

با دفاع خطی هم بازی نمی کنید؟

چه مربی یک تیم محلی و چه مربی بهترین تیم جهان باشم با دفاع خطی بازی نمی کنم؛ چون دفاع خطی خلاف است؛ خلاف اصول دفاعی است. فوتبال سلیقه ای نیست و اصول دارد. اصول فوتبال می گوید باید پوشش در عمق را رعایت کنید. من 8سال مربیگری کردم و در تیم هایی که سرمربی بودم و اختیار داشتم با3 مدافع میانی بازی کردم.

یک بار مدعی شدید پپ گواردیولا مربی سطح اولی نیست. در حالی که بین مربیان معاصر بیشترین جام را برده است. هنوز هم گواردیولا را مربی خوبی نمی دانید؟

هر پدیده ای را باید با همسطح خودش مقایسه کنید. مثلا پراید را با ماشین های 50میلیون تومانی بسنجید نه با بنز و بی ام و. من گواردیولا را در مقایسه با مربیان باکلاس جهان، مربی سطح اولی نمی دانم.

با چه منطقی بپذیریم که گواردیولا مربی مطرحی نیست؟

من هیچ حرفی را بی دلیل نمی زنم.

اما منطق می گوید گواردیولا پرافتخارترین مربی باشگاهی جهانست.

من اگر به عنوان نجار محصولم در یک نمایشگاه بهترین شناخته می گردد اما سال های بعد جزو 30محصول اول هم قرار نمی گیرد حتما یک دلیل دارد که نتوانستم در سال های بعد مقامی کسب کنم.

البته گواردیولا بعد از جدایی از بارسلونا در بایرن مونیخ و منچسترسیتی همه جام ها را درو کرده و فقط قهرمان اروپا نشده است.

من می گویم گواردیولا به این دلیل یکی از بهترین مربیان جهان شد که شش گانه را با بارسلونا برد. بعد از بارسلونا 3 سال در بایرن مونیخ بود اما به هیچ توفیقی دست پیدا نکرد. بایرن مونیخ یکی از ثروتمندترین باشگاه های جهانست و بهترین بازیکنان را در فصل جابجایی شکار می کند. این تیم نیاز ندارد که پول هنگفتی به یک مربی بدهد تا آنها را قهرمان بوندسلیگا و جام حذفی کند. کاپیتان بایرن مونیخ هم می تواند به عنوان مربی - بازیکن این تیم را در بوندسلیگا قهرمان کند.

اما اعتقاد شما این است که کسب جام به تنهایی موفقیت نیست. تیم های گواردیولا هم که زیبا بازی می کنند؛ پس مشکل کجاست؟

من به تیم لیگ رجحان ایران که ابتدایی فوتبال بازی می کند و نمی داند چه موقع دفاع و چه موقع حمله کند یاد می دهم فوتبال زیبا بازی کند. هر تیمی بعد از ارائه فوتبال زیبا باید برای قهرمانی وارد یک تورنمنت گردد. بایرن مونیخ که سال هاست زیبا بازی می کند و نیازی به امثال گواردیولا ندارد. ما 2 نوع مربی داریم؛ آنهایی که شش دانگ هستند و مربیانی که استعداد دارند و می خواهند شش دانگ شوند. گواردیولا که با بارسلونا شش گانه را فتح کرد مربی شش دانگی بوده و باید بایرن مونیخ را قهرمان اروپا می کرد. فاجعه آنجاست که گواردیولا در بایرن مونیخ 3سال فرصت داشت اما نتوانست شش گانه را ببرد، پس من قبولش ندارم.

با توجه به دانشی که دارید در روزهای ممنوع الکاری به مربیگری فکر نمی کنید؟

من همیشه به مربیگری فکر می کنم. در4 سال اخیر هم بعد از پایان هر فصل در کانال شخصی ام اعلام کرده ام که حاضرم سرمربیگری یکی از تیم های لیگ رجحان یا لیگ یکی را بپذیرم.

برای سرمربیگری در تیم های ملی اعلام آمادگی نکرده اید؟

سرمربیگری در تیم ملی که اعلام آمادگی نمی خواهد. بنز را به هر کسی بدهند سوئیچ را می گیرد و تشکر می کند. سرمربیگری تیم ملی هم برای هر مربی ای افتخار است؛ چه تیم ملی بزرگسالان باشد چه جوانان و نوجوانان و امید و حتی نونهالان.

بعد از اعلام آمادگی در کانال شخصی تان پیشنهادی دریافت کرده اید؟

همه پیشنهادهایی که تاکنون داشته ام از تیم های شهرستانی بوده و از تیم های تهرانی پیشنهادی نداشته ام.

می توانید اسم یکی از این تیم ها را بگویید؟

رسانه ها خیلی اصرار می کنند اما اسم تیم را نمی گویم. شاید مدیر باشگاه شهرستانی که مبلغ پیشنهادی اش یک چهارم بقیه است دوست نداشته باشد اسمش را بیاورم.

پیشنهاد سرمربیگری بوده یا دستیار سرمربی؟

جز سرمربیگری هیچ پیشنهادی را نمی پذیرم. یا من ثابت می کنم که درست می گویم یا رسانه ها و منتقدان و دشمنان من ثابت می کنند که ادعایشان درست بوده است. این در صورتی محقق می گردد که سرمربی باشم.

اگر به عنوان سرمربی یک تیم لیگ رجحان انتخاب شوید چه بازیکنانی را جذب می کنید؟

بازیکنانی را جذب می کنم که شخصیت داشته باشند و از حاشیه و خلاف کاری دور باشند. دنبال بازیکنی می روم که از نظر شخصیتی الگو باشد و اگر فوتبالش در حد معمولی هم باشد برایم کافی است. کسی که روی دست و پایش خالکوبی می کند، کسی که بعد از هر سوت به داور حمله ور می گردد، کسی که در بازی های پخش مستقیم با هم تیمی اش دعوا می کند، اگر مرد سال فوتبال آسیا و جهان هم باشد به درد من نمی خورد.

از فردوسی پور و مزدک میرزایی سراغی می گیرید؟

گزارشگران تلویزیون صرفا با هم همکار هستند چون اصلا یکدیگر را نمی بینند. من اگر برای گزارش بازی به استادیوم آزادی می روم گزارشگر دیگری را نمی بینم یا وقتی برای گزارش بازی های خارجی به استودیو می روم گزارشگر دیگری آنجا نیست؛ همانطور که بقیه هم وقتی بازی گزارش می کنند من حضور ندارم. ما فقط در جلساتی که قبل از شروع تورنمنت های داخلی و خارجی برگزار می گردد در کنار هم حضور داریم.

بعد از اتفاقاتی که برای مزدک و عادل رخ داد هیچ ارتباطی با آنها نداشته اید؟

مزدک که جواب تماس ها را نمی دهد. من با او تماس نگرفته ام اما آقای خیابانی بارها گفته که دوست داشته با مزدک حرف بزند اما نتوانسته با او تماس بگیرد. در مورد عادل فردوسی پور هم بگویم وقتی او را در برنامه نود تعویض می کنند، وقت مناسبی برای تماس دریافت و دلجویی کردن نیست. در همین دورانی که مرا محروم کرده اند کسی تماس نمی گیرد چون اگر تماس بگیرند نوعی دهن کجی به من است.

منبع : همشهری

بازگشت به صفحه رسانه ها