پارادوکس قهقهه!

به گزارش وبلاگ معمای ویژه، آنچه که مسلم است رئیس جمهور بر علم زیبایی شناسی سیاسی احاطه داشته و معنای خنده های بلند خود را به لحاظ عرف بین الملل می داند. پس برای تحلیل آن چند قدمی به عقب برمی داریم.

پارادوکس قهقهه!

گروه دانشگاه وبلاگ معمای ویژه- محسن نجفی؛* از تحلیل های سیاسی کوچه و بازاری عموم مردم که این روز ها نقل هر مجلسی شده و همه کس احتمال دیدار رییس جمهور روحانی را با پرزیدنت ترامپ بیش تر از سابق تخمین می زدند که بگذریم، به قهقهه های حسن روحانی در دالان های پرپیچ و خم نیویورک می رسیم.

رئیس جمهور روحانی در دیداری که در عصر سه شنبه، سوم مهر در حاشیه هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد با بوریس جانسون نخست وزیر انگلستان داشت توضیح داد: از بیانیه اخیر سه کشور اروپایی که در عین حال جزو طرف های برجام هستند بسیار متاثر هستیم. صدور این بیانیه بی اساس در شرایط حساس و پیچیده کنونی به هیچ عنوان سازنده و مفید نخواهد بود.

اما ارتباط میان خنده های رئیس جمهور و این تاسف معنادار چیست؟ آنچه که مسلم است رئیس جمهور بر علم زیبایی شناسی سیاسی احاطه داشته و معنای خنده های بلند خود را به لحاظ عرف بین الملل می داند.

شاید باید چند قدمی قبل از خنده های روحانی را مرور کنیم. اروپای حال حاضر در کوشش و دست و پا زدن برای برآورده کردن خواسته ها و نگرانی های آمریکایی ها در قالب بیانیه ها و رایزنی هاست. این مسئله از نزدیک شدن مواضع سه کشور اروپایی به خوبی شاخص و نمایان است. امنیت آبراه های بین المللی، کشتیرانی و بحث مهاجرت، همه و همه دلایل خوبی هستند که ایران را سر میز مذاکره راضی نگه دارند. این مسئله به خوبی در بیانیه سه کشور اروپایی در شب حادثه آرامکو مشهود بود:

زمان آن فرا رسیده که ایران چارچوب مذاکرات طولانی مدت درباره برنامه هسته ای و موضوعات مرتبط به امنیت منطقه ای که شامل برنامه ها هسته ای و موضوعات مرتبط به امنیت منطقه ای که شامل برنامه های موشکی اش را بپذیرد.

عبارت طولانی مدت در حافظه سیاسی روابط ایران و غرب هر کسی را به یاد برجامی می اندازد که بیش از دو سال رفت و آمد و نشست برخاست علنا نتیجه و آیدی برای کشورمان نداشت، سازوکار اینستکس هم که قرار بود جایگزین برجام گردد بعد از تحریم های مجدد بانک مرکزی با موانع و چالش های حل ناشدنی روبرو شده است.

آنچه که در پس خنده های رئیس جمهور قرار و امید دادن های مکرون واقع شده است، ابراز نگرانی های موگرینی است هر چه که هست تاکنون به جز انتظار صرف برای هیچ نبوده است. در این میان شاهد توصیه های پدر دلسوزی بودیم که بار ها بر منطق مقاومت و تدبیر وضعیت فعلی اشاره داشته و راه بهبود شرایط فعلی کشور را نشست های نیویورک و لوزان نمی داند بلکه تکیه بر پتانسیل های بومی را راهگشا میداند.

این وسط جانسون هم که می داند در میدان عمل و با منطق مقاومت باید نفتکش 35 میلیون لیتری کشورش را در ازای تعرض به نفتکش دو میلیون لیتری کشورمان در خطر تصرف ببیند فرصت را غنیمت شمرده و میخواهد با هل دادن قطار کم سرعت دولت ایران به درون دره، رئیس جمهور را بر سر میز مذاکره با دونالد ترامپ آورد.

سوال این جاست در شرایطی که پیوسته هندسه عقاید غرب در حال چرخش و تغییر است جمهوری اسلامی کشتی توحش را با منطق سازش به ساحل نجات می رساند یا با با چالش منطقی که تاکنون نتایج آن را دیده روبرو می گردد؟

محسن نجفی- فعال دانشجویی دانشگاه بجنورد

انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط وبلاگ معمای ویژه نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است.

منبع: خبرگزاری دانشجو

به "پارادوکس قهقهه!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "پارادوکس قهقهه!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید